بررسی اثربخشی گروه‌درمانی روان‌تحلیلی بر بهبود ویژگی‌های شخصیتی زنان مطلقه و غیر مطلقه با رضایت زناشویی کم

مقدمه: رضایت افراد از زندگی زناشویی هسته اصلی رضایت از خانواده و زندگی است به عبارتی می توان گفت سلامت جامعه و خانواده در گرو رضایت افراد از ازدواجشان است.  پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی گروه درمانی روان تحلیلی  بر بر  ویژگی های شخصیتی زنان مطلقه و غیرمطلقه با رضایت زناشویی کم انجام گرفت. روش­کار: در این پژوهش بالینی  بر روی مراجعین به موسسه­ی مطالعات روان­شناختی خانه روشن دوست، این افراد تحت ارزیابی بالینی از طریق مصاحبه و پرسش­نامه­ی رضایتمندی زناشویی انریچ قرار گرفتند. تعداد 45 نفر از مراجعین در سه گروه  15 نفره­ی زنان مطلقه، غیر مطلقه (متاهل) با رضایت زناشویی کم و گروه شاهد انتخاب شدند. دو گروه  زنان مطلقه و غیر مطلقه با رضایت زناشویی کم، طی مدت 24 جلسه در جلسات گروه­درمانی روان­تحلیلی شرکت کردند. جهت جمع­آوری داده­ها از پرسش­نامه­های 16 عاملی کتل و پرسش­نامه­ی رضایتمندی زناشویی انریچ استفاده گردید. تحلیل داده­ها با تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) انجام شد. یافته­ها: آموزش گروه­درمانی روان­تحلیلی باعث تغییر معنی­دار این صفات شخصیتی در افراد گروه زنان مطلقه و زنان متاهل با رضایت زناشویی کم شده است و تنها در عامل B (باهوش– کم­هوش) و عامل Q1 (محافظه­کاری)  بین گروه­های آزمون و شاهد، تفاوت معنی­داری وجود نداشت. نتایج همبستگی عوامل شخصیتی با رضایت زناشویی کم نیز نشان داد که بین تمام عوامل شخصیتی غیر از عامل محافظه­کاری، رابطه­ی معنی­داری وجود دارد. نتیجه­گیری: بنا بر نتایج، به نظر می­رسد گروه­درمانی روان­تحلیلی در بهبود اکثر ویژگی­های شخصیتی زنان با رضایت زناشویی کم تاثیر مثبتی دارد. بنابراین استفاده از این روش می­تواند در بهبود ویژگی­های شخصیتی زناشویی و کاهش طلاق و ارتقای بهداشت روانی افراد، مفید باشد.